توصیف دستگاه فعلی گویش کُرْتَه رایج در قلعه‌گنج (کرمان)

قلعه­گنج و رودبارِ جنوب از شهرستان­های جنوبیِ استان کرمان، خاستگاه و گسترۀ رواج گونه­های منطقه­ایِ گویش کُرْتَه، از گروه گویش­های بَشاگَردی و وابسته به خانوادۀ گویش­های ایرانی جنوب غربی هستند. این گویش به لحاظ جغرافیایی در نقطۀ مرزیِ رواج خانوادۀ زبانی خود و محل برخورد آن با گروه گویش­های بلوچیِ مکرانی، از اعضای خانوادۀ زبان­های ایرانی شمال غربی واقع گردیده و علی­القاعده، از حیث مختصات زبان‌شناختی نیز حلقۀ پیوند این دو خانوادۀ زبانی محسوب می­گردد. از منظری هم­زمانی و براساس تحلیل پیکرۀ زبانی مستخرج از گفتار دو زن و سه مردِ 35 تا 78 ساله و کم/ بی­سوادِ کُرْتَه­زبان، پژوهش حاضر می‌کوشد دستگاه فعلیِ گونۀ زبانیِ کُرْتَه رایج در شهرستان قلعه­گنج را توصیف نماید. برای این هدف، مقولات دستوری مرتبط با فعل شامل مقولاتِ واژنحویِ زمان دستوری، نمود، وجه، مطابقه و جهت در این گونۀ زبانی بررسی و توصیف شده­اند. نتایج پژوهش نشان می­دهد دستگاه فعلی این گویش از سازوکارهای واژنحویِ مجزا و متنوعی برای نمایش تمایزات مربوط به مقولات پنج­گانۀ بالا بهره می­گیرد.